1imperative
ಇಂಪೆರಟಿವ್
ಗುಣವಾಚಕ
- (ವ್ಯಾಕರಣ) (ಕ್ರಿಯಾರೂಪದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ) ವಿಧಿರೂಪದ; ಆಜ್ಞಾರ್ಥಕ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ: come here! ಬಾ ಇಲ್ಲಿ!
- ಆಜ್ಞಾಪಿಸುವ.
- ಕಡ್ಡಾಯವಾದ; ಅವಶ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವಾದ; ಮಾಡಿಯೇ ತೀರಬೇಕಾದ.
- ಅನಿವಾರ್ಯವಾದ; ಅತ್ಯಗತ್ಯವಾದ.
2imperative
ಇಂಪೆರಟಿವ್
ನಾಮವಾಚಕ
- (ವ್ಯಾಕರಣ) ವಿಧಿರೂಪ; ಆಜ್ಞಾರ್ಥ(ಕ).
- ಆಜ್ಞೆ; ಅನುಶಾಸನ.
- ಅಗತ್ಯ: economic imperatives ಆರ್ಥಿಕ ಅಗತ್ಯಗಳು.
- ನಿಯಮ; ವಿಧಿ: lived by certain simple imperatives ಕೆಲವು ಸರಳ ನಿಯಮಗಳಿಗೆ ಅನುಸಾರವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡ.
- ಕರ್ತವ್ಯ: the social imperatives of our time ನಮ್ಮ ಕಾಲದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕರ್ತವ್ಯಗಳು.