1fracture
ನಾಮವಾಚಕ
- (ಶಸ್ತ್ರವೈದ್ಯ) ಅಸ್ಥಿಭಂಗ; ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮೂಳೆಯ ಯಾ ಮೃದ್ವಸ್ಥಿಯ ಮುರಿತ, ಒಡೆತ, ಬಿರಿತ.
- (ಖನಿಜಶಾಸ್ತ್ರ) ಭಂಜಿತ, ಛಿನ್ನ – ಮುಖ; ಖನಿಜವನ್ನು ಸುತ್ತಿಗೆಯಿಂದ ಒಡೆದಾಗ ಕಾಣುವ ಮೈ.
- (ಭಾಷಾಶಾಸ್ತ್ರ)
- ಮುಂದಿನ ವ್ಯಂಜನದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಸರಳ ಸ್ವರಸಂಯುಕ್ತಸ್ವರವಾಗುವುದು.
- ಇಂಥ ಸಂಯುಕ್ತಸ್ವರ.
2fracture
ಸಕರ್ಮಕ ಕ್ರಿಯಾಪದ
- (ಯಾವುದೇ ಒಂದರಲ್ಲಿ) ಅಸ್ಥಿಭಂಗ ಉಂಟುಮಾಡು.
- ಒಡೆ; ಮುರಿ; ಸೀಳು.
- (ಅಮೆರಿಕನ್ ಪ್ರಯೋಗ, ಅಶಿಷ್ಟ)
- ಬಹಳ ವಿನೋದ ಉಂಟುಮಾಡು: ಖುಷಿಪಡಿಸು: this guy Muller fractures me ಈ ಮ್ಯುಲರ್ ಅನ್ನುವ ಆಸಾಮಿ ನನ್ನನ್ನು ತುಂಬ ಖುಷಿಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ.
- ಪ್ರಭಾವಬೀರು; ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿರು.
ಅಕರ್ಮಕ ಕ್ರಿಯಾಪದ
- ಅಸ್ಥಿಭಂಗ ಹೊಂದು.
- ಒಡೆ; ಮುರಿ; ಸೀಳಾಗು.