1outcry
ಔಟ್ಕ್ರೈ
ನಾಮವಾಚಕ
(ಬಹುವಚನ outcries).
- ಕೂಗಾಟ; ಬೊಬ್ಬೆ (ಹಾಕುವುದು); ಹುಯಿಲಿಡುವುದು.
- ಕೂಗಾಟ; ಬೊಬ್ಬೆ; ಹುಯಿಲು: the neighbours, hearing her outcries, called the police ನೆರೆಹೊರೆಯವರು ಆಕೆಯ ಬೊಬ್ಬೆಯನ್ನು ಕೇಳಿ ಪೊಲೀಸರನ್ನು ಕರೆದರು.
- ಕೂಗು; ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಶಬ್ದ; ಕೀರಲು: the outcry of police sirens ಪೊಲೀಸು ಸೈರನ್ನುಗಳು ಕೀರಲು.
- (ಗದ್ದಲದ ಯಾ ದೀರ್ಘಕಾಲೀನ) ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಪ್ರತಿಭಟನೆ.